Ilość wyświetleń: 692
19 lutego 2015 (czwartek), o godz. 18.00 zapraszamy do Gmachu Głównego Muzeum Narodowego w Szczecinie przy ul. Wały Chrobrego 3 na spotkanie promocyjne książki autorstwa Jaromira Brejdaka poświęconej Friedrichowi Nietzschemu „Ewangelia Zaratustry” (Wydawnictwo PWN). Panel dyskusyjny: dr hab. Andrzej Skrendo, prof. Uniwersytetu Szczecińskiego – prowadzenie dyskusji, Lech Karwowski, dyrektor Muzeum Narodowego w Szczecinie, o. Maciej Biskup – przeor Klasztoru Dominikanów w Szczecinie, dr hab. Jaromir Brejdak, prof. Uniwersytetu Szczecińskiego. Wydarzenie towarzyszące wystawie „Przemiany. Od Klingera do Kanoldta – grafika krajów niemieckojęzycznych ze zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie”. Wstęp wolny.
Dr hab. Jaromir Brejdak jest absolwentem Politechniki Wrocławskiej. Studia w zakresie filozofii, teologii i teorii nauki odbywał we Freiburgu oraz Monachium, gdzie pod kierunkiem prof. Roberta Spaemanna uzyskał tytuł naukowy.
Książka omawia przesłanie Zaratustry: doczesny wymiar Królestwa Bożego, do którego kluczem jest przebaczenie, praktykowanie cnoty darzącej, współodpowiedzialność za boski akt tworzenia.
Diagnoza śmierci Boga we współczesnym Nietzschemu świecie, zorientowanym pozytywistycznie i naturalistycznie, była raczej stwierdzeniem czegoś, co dla ówczesnych elit było już coraz bardziej oczywistym faktem. Co teraz? – pyta nas Nietzsche. Czy nawrót do natury? Czy sama natura wystarczy, by określić istotę człowieka, uchwycić jego specyficzną różnicę?
Odpowiedź Nietzschego jest tyle zaskakująca, co błyskotliwa: wydaje się on bowiem w tym punkcie zgodzić z krytykowanym przez siebie Darwinem, uznając jednak samą ideę ewolucjonizmu, a w zasadzie jego istotną cechę doskonalenia się gatunków. Temu perfekcjonizmowi poddany musi być także sam człowiek, wykraczający coraz śmielej poza naturę czy społeczny konwenans.
Ewolucja, której piewcą jest Nietzsche, wychodzi poza naturalizm Darwina, stając się antropologią Boga-człowieka, antropologią objawioną. Wycofanie się Boga z historii zmusza człowieka do działania, którego niezamierzonym efektem stanie się deifikacja człowieka. Czy ów rozwój ma jednak po śmierci Boga jeszcze jakiś telos?
Śmierć Boga jest także uśmierceniem dotychczasowej teleologii, jakie więc drogowskazy wytyczają samotnym wędrowcom kierunek ich wędrówki, kierunek stawania się nadczłowiekiem? Tymi drogowskazami są ludzie wielcy, autorytety ducha, do których Nietzsche zalicza przede wszystkim Jezusa, a przesłanie Zaratustry powtórzy główne filary tego przesłania: doczesny wymiar Królestwa Bożego, do którego kluczem okaże się przebaczenie, i praktykowanie cnoty darzącej, współodpowiedzialność za boski akt tworzenia, którego konsekwencją będzie majeutyczny przekaz (mowy budujące).
MN - 18-02-2015
Reklama
