O zupie z Rogowa na stronie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi:
Zupę pn. zalewajka z Rogowa, na Pomorzu Zachodnim gotowano już we wczesnych latach po II wojnie światowej. W latach 40. XX wieku w Rogowie, wsi położonej niedaleko Stargardu osiedlili się osiedleńcy z Polski centralnej (pow. piotrowski, woj. łódzkie), woj. świętokrzyskiego, woj. podkarpackiego oraz z tzw. Kresów wschodnich.
Od początku zamieszkania na tych terenach, mieszkańcy przygotowywali posiłki według znanych sobie rodzimych receptur. Jedną ze stosowanych receptur, przywiezionych z Polski centralnej, był przepis na zupę zalewajkę.
W poszczególnych rodzinach zamieszkujących wieś Rogowo przepis na zalewajkę kolejnym jej pokoleniom przekazywany był ustnie. Matka uczyła przygotowywać tę zupę swoje dzieci, a one swoje. Z przepisu korzystali również inni mieszkańcy, którzy otrzymywali go od swoich sąsiadów. Zalewajka przygotowywana była w zależności potrzeb i możliwości poszczególnych rodzin. Niektórzy spożywali ją kiedyś codziennie, na co miały z pewnością wpływ skromne powojenne życiowe warunki. W zalewajce z Rogowa cechą charakterystyczną jest kształt ziemniaków które pokrojone są w talarki, wyróżnia to danie wśród innych. Współcześnie wieś zamieszkują kolejne pokolenia powojennych osadników a zalewajka z Rogowa jest posiłkiem, który funkcjonuje jako element integracyjny wśród mieszkańców. Przygotowywana jest na imprezy sportowe na Rogowskim boisku czy podczas miejscowych dożynek.